شکرت خداجونم ..... شکر..

خدایا این کار خیلی سختی است. فکر می کنم اگر واقعاً بخواهم از تو تشکر کنم، دیگر وقت برای هیچ کار دیگری نمی ماند...

خدایا

به خاطر راه رفتن، خدایا به خاطر حرف زدن، خدایا به خاطر اینکه می توانم ببینم و بشنوم و نفس بکشم، خدایا به خاطر آسمان و پرنده هایش، به خاطر مادر و پدرم، خدایا به خاطر درخت ها و شکوفه ها، به خاطر باران، به خاطر دوستانم، به خاطر دوستی، به خاطر دوستانم و بخاطر ....

خدایا ببین چقدر سخت است. هم سخت است و هم طولانی. ببین هرچه بگویم باز کم است... راستش من خیلی وقت ها این فهرست بلند بالا را گم می کنم و ممکن است خیلی چیزها را از قلم بیندازم. پس می گویم: خدایا به خاطر همه چیز ممنون.

می دانم که تو آنقدرها هم سخت گیر نیستی. در ضمن خودت می دانی که حسابم زیاد خوب نیست. پس بدون اینکه جمع بزنم. چشم هایم را می بندم و می گویم:

خدایا! خیلی خیلی ممنون.