وقتی بدانیم همه ی ما در حال رشد هستیم و هیچ کداممان کامل نیستیم، و هرکداممان
امتحان رشد خود را پس می دهیم ، شفقت بیشتری نسبت به یکدیگر پیدا می کنیم کم تر
قضاوت می کنیم ، بیشتر محبت می کنیم و آسوده تر پیش می رویم!
این جملات را به خاطر بسپاریم
عزیز دلم ...
پیش از انکه در باره زندگی، گذشته، و شخصیت من قضاوت کنی...
خودت را جای من بگذار
از مسیری که من گذشتم عبور کن
با غصه ها، تردیدها، ترس ها، دردها، و خنده هایم زندگی کن ...
یادت باشد هرکسی سرگذشتی دارد
هرگاه به جای من زندگی کردی، آنگاه می توانی درباره ی من قضاوت کنی
یادمان باشد اگر یک انگشت به طرف اوست چهار انگشت دیگر به سمت خودمان نشانه رفته
کاش دست از قضاوتهای نا به جا برداریم